Een prachtig nummer van Queen, speciaal gemaakt voor de film The Highlander waarin de hoofdpersoon maar blijft leven. Er is voor hem maar één manier om te sterven en dat weet hij honderden jaren te voorkomen. Hij overleeft al zijn relaties, hij overleeft zijn kinderen, maakt meerdere oorlogen mee en kent alle plekken op aarde.
Wie zou dat willen? Voor altijd leven? Ook al zouden de medici een manier vinden om voor altijd of veel langer te kunnen leven, zouden je hersenen dat dan wel aankunnen? Al die herinneringen, gedachten, ervaringen....is het niet een keertje klaar? Is je systeem niet een keer simpelweg "vol"?
En zit je er nu echt op te wachten om voor altijd te leven? Zelf word ik al moe bij die gedachte. Ik vind het juist een fijne gedachte om te weten dat het hier op aarde ook een keertje klaar is. Na het avontuur op aarde is het voor je ziel tijd om te herstellen, op te laden en voor te bereiden op een nieuw avontuur in een volgend leven. Elke leven is weer een nieuwe kans om te ervaren, te leren en te groeien. Elke keer weer in een ander lichaam, in andere context en met andere ervaringen. Die tijd tussen levens in heb je nodig om vol nieuwe energie een volgend leven aan te kunnen. En ook al ga je niet mee in deze reïncarnatiegedachte, ben ik ervan overtuigd dat ook jij niet voor altijd zou willen leven.
Aan de andere kant vechten een hoop mensen op aarde tegen de dood. De angst om dood te gaan is voor veel mensen groot. Ik zie doodzieke mensen zich vastklampen aan het leven terwijl de dood onvermijdelijk is. In plaats van mee te gaan in het stervensproces en bewust afscheid te nemen van dit leven, wordt er hardnekkig en vaak tevergeefs gevochten om maar te blijven leven. Maar waarvoor precies? Wat drijft hen? Is het angst voor het onbekende? Je mag toch vertrouwen hebben dat het goed is om de aarde te verlaten net zoals dat het goed is dat je ooit een keer op aarde bent gekomen? Er is een tijd van komen en een tijd van…. Ik snap natuurlijk wel dat als je jong bent, je nog veel plannen hebt en/of zorg hebt voor een partner en kinderen, het een andere situatie is. Dan is overgave aan het overlijdensproces niet zo eenvoudig. Maar vertrouwen, overgave en acceptatie geven je in de laatste fase van je leven toch een ander gevoel dan vechten, teleurstelling en angst?
De angst om dood te gaan belemmert ook een hoop mensen om het leven ten volste te leven. Ze kiezen in hun leven elke keer voor veiligheid. Tegen de tijd dat de onvermijdelijke dood dan toch bij hen aanklopt, is er spijt van het leven dat niet geleefd is. Is “trouw zijn aan jezelf” niet de voornaamste levensles van mensen op die terugkijken op het leven? Als mensen doorhebben dat hun leven bijna voorbij is en er met heldere blik op terugkijken, wordt al snel duidelijk hoeveel dromen onvervuld zijn gebleven. De meeste mensen hadden nog niet de helft van al hun dromen waargemaakt en moesten overlijden in het besef dat dit te wijten was aan keuzes die ze hadden gemaakt, of niet hadden gemaakt.
Er zit dus een heel interessante tegenstrijdigheid in de angst voor de dood aan de ene kant en niet voor altijd willen leven aan de andere kant. Hoe werkt dat dan? Welke overtuigingen maken dat je angst hebt om dood te gaan? En welke overtuigingen maken het dat je ook niet voor altijd zou willen leven? Dat is interessant om voor jezelf eens te onderzoeken. Stel jezelf die vragen eens:
- Waarom wil ik niet dood?
In het antwoord op deze vraag zit voor jou misschien iets moois verborgen. Het geeft aan wat jij belangrijk vindt in het leven en wat je hier op aarde nog zou willen doen. Maar mogelijk geeft het antwoord je ook aan waar je angst, je rem of blokkade zit.
- Waarom zou ik niet voor altijd willen leven?
Wanneer zou het voor jou op aarde dan wél klaar zijn? Je hebt niet het eeuwige leven en dat wil je ook helemaal niet, dus wanneer kan jij je dan wel overgeven aan de dood? Wanneer ben je tevreden? De antwoorden op deze vragen geven je wellicht inzicht in wat je in dit leven op aarde komt doen. Wat is jouw doel hier op aarde? Wat is de ervaring waarvan je wilt leren? Welke levensles kom je nu leren?
Deze antwoorden geven voor jezelf wat meer duidelijkheid. Het maakt je bewust van het feit dat je hier maar tijdelijk bent en dat je hier bent met een doel. Het voelt als onrechtvaardig als iemand jong komt te overlijden. Maar de gedachte dat het doel in dit leven voor diegene behaald is, verzacht wellicht het verdriet. Jouw antwoorden op deze vragen prikkelen je misschien ook om door je angsten heen te gaan en te doen wat je eigenlijk echt wilt doen. Wie houdt je tegen?
Volg je hart, leef het leven ten volste en pak die levensles.
Michiel van der Pols
