“Dus Michiel, jij zegt dat ik mijn huwelijk zou kunnen redden door ‘gewoon’ mezelf te zijn?” zegt Marcel (51) op het einde van de doorbraaksessie. Samen hebben we in de sessie zijn leven in kaart gebracht en gezien dat Marcel zichzelf in zijn leven veelal anders heeft voorgedaan dan wie hij werkelijk is. Zelfs naar zijn vrouw en kinderen doet hij zich omwille van de harmonie in het gezin wat anders voor. Hij loopt op zijn tenen en dat put hem zo langzaam maar zeker uit. Zijn relatie heeft zwaar onder zijn gemoedstoestand te lijden, want hij is al maanden niet meer de gezelligste thuis. Marcel heeft een leidinggevende rol bij de politie. Hij is veel van huis en ook op zijn werk is het opgevallen dat Marcel niet lekker in zijn vel zit. Marcel: “Mezelf zijn….maar Michiel, ik weet helemaal niet hoe dat moet…..”
Echt jezelf zijn betekent niks verzwijgen – niets verdraaien – nergens over liegen – je niet anders voordoen – je emoties laten zien – je gevoel tonen – je mening geven. Kortom, de pure versie van jezelf zijn. Maar al te vaak houden we onszelf een beetje in, laten we niet het achterste van onze tong zien, spelen we het spel een beetje mee en blijven we in gesprekken in de oppervlakte hangen. Waarom doen we dat eigenlijk? Waar zijn we bang voor als we onszelf wél zijn? Zijn we bang uitgelachen te worden? Niet begrepen te worden? Afgewezen te worden? Dat er gedoe van komt?
"MET ELKE LEUGEN, VERLOOCHEN JE JEZELF'
Elke keer als je zwijgt als je eigenlijk wilt spreken, maak jij jezelf onbelangrijk. Als jij je anders voordoet dan wie je echt bent, wijs je feitelijk jezelf af. Met elke leugen verloochen je jezelf. Niet jezelf zijn, is waarschijnlijk een beschermingsmechanisme. Je past je aan om erbij te horen. Maar uiteindelijk raak je op den duur jezelf daarmee kwijt. Je trekt aan wat jezelf uitstraalt. Doe jij je anders voor, dan trek je op dat gedrag een relatie aan. Dat geldt ook voor op de manier waarop je je werk doet, de gesprekken die je voert, nieuwe ontmoetingen die je hebt, etc. De omgeving reageert op de versie die jij van jezelf laat zien. Dus als je bij anderen wél oprecht jezelf bent, dan trek je dáár de mensen en situaties in je leven op aan en dat voelt een stuk prettiger en is veel eerlijker.
Marcel heeft zich op alle fronten in zijn leven aangepast. Al van kinds af aan probeerde hij de harmonie in het gezin te bewaren door op zijn tenen te lopen en te doen wat er van hem verwacht werd. Hij was naar eigen zeggen destijds een vrolijk, vrij en zorgeloos kind. Toen hij ouder werd, deed hij zijn uiterste best op school om maar goede cijfers te halen. Zijn harde werken bracht hem uiteindelijk op de politieacademie. Het politiewerk past hem als een goed zittende jas. Marcel kan nu terugkijken op een succesvolle loopbaan als politieofficier. In de doorbraaksessie komt er wel uit dat Marcel ook in zijn werk nooit oprecht zichzelf is geweest. Hij sprak zich nooit helemaal uit, deed zich vaak voor als een zelfverzekerde man – terwijl hij eigenlijk vaak onzeker was - en bewoog altijd mee met wat het systeem van hem vroeg. Zijn beschermingsmechanisme bracht hem dan wel ver bij de politie, maar hij raakte zichzelf uiteindelijk steeds meer kwijt. Vrolijk, vrij en zorgeloos was hij allang niet meer.
"JEZELF ZIJN IN EEN UNIFORM BEROEP"
In organisaties als de politie of defensie waar veelal uniformiteit nagestreefd wordt, is het moeilijk dicht bij jezelf te blijven. Als je je als kind al stevig aan de familiedynamiek aangepast hebt, zal je in een uniforme hoog-risico omgeving jezelf niet zo snel terugvinden. Juist het vermogen je aan te passen aan de cultuur en regels van de organisatie wordt toegejuicht. Je wordt één van hen. In deze organisaties heerst er veelal een cultuur dat er over gevoel niet gesproken wordt of dat emoties niet worden geuit. Veel politiemensen en militairen laten dan ook niet gauw het achterste van hun tong zien en zijn in de organisatie vaak slechts een deel van zichzelf. Als je dit als kind al deed en je dat gedrag in je volwassen leven maar lang genoeg volhoudt, raak je hiermee in het leven steeds verder van jezelf verwijderd. Je speelt onbewust een rol en je bent niet echt jezelf. Sterker nog, de kans bestaat dat je net als Marcel niet eens meer weet wie jezelf eigenlijk echt bent.
Marcel is al lang samen met zijn vrouw. Samen hebben ze drie prachtige dochters. Zijn vrouw heeft de hoofdrol in de zorg voor de kinderen, omdat het politiewerk van Marcel veel tijd en energie kost. Vooral de onregelmatige diensten, de nachtdiensten en de inzet bij grote calamiteiten maakt dat Marcel vooral met zijn werk bezig is en zijn vrouw met het gezin. Als hij vermoeid van een dienst thuiskomt, past hij zich aan op de manier waarop zijn vrouw het gezin draaiende houdt. Zij heeft het immers goed onder controle en Marcel is vaak moe en veel met zijn werk bezig. Zowel op het werk als thuis past hij zich dus aan. Het is een gewoonte geworden. Het is zijn manier om de harmonie in zijn leven in stand te houden. Naar zijn vrouw spreekt hij zich nauwelijks echt uit. Misschien heeft hij dat wel nooit echt helemaal gedaan.
"AANPASSEN IS OVERLEVEN"
Hoewel het soms spannend is oprecht jezelf te zijn bij anderen, is dit wel de eerlijkste manier voor jezelf én de ander. Het maakt meteen duidelijk of iets/iemand bij je past of niet. De start van een ontmoeting, relatie of samenwerking is dan zuiver. Zou je jezelf wel anders voordoen, kom je jezelf in de (valse) verbinding met de ander uiteindelijk altijd tegen. Een disbalans komt hoe dan ook uiteindelijk altijd aan de oppervlakte. Ons aanpassingsvermogen is een overlevingsstrategie. Maar als je je teveel aanpast, ben je uiteindelijk meer aan het overleven dan leven. Stap uit dat toneelspel en ga leven. Oprecht leven! Realiseer je dat elke keer je er toch voor kiest je anders voor te doen dan wie je werkelijk bent, je uiteindelijk áltijd jezelf daarmee hebt. Neem zelf het stuur van jouw leven in handen. Het is jóuw leven!
Op de vraag bij wie hij in zijn leven wel helemaal zichzelf is, blijft het oorverdovend stil. Marcel beseft dat zijn streven naar harmonie op zijn werk, in het gezin, bij vrienden en in de familie ten koste is gegaan van zijn eigen harmonie. Verslagen en lijkbleek zit hij bij mij op de bank. Is de harmonie die hij ten koste van zichzelf heel zijn leven in stand heeft proberen te houden wel oprecht harmonieus? Hij vindt van niet. Zijn vrouw weet ook niks van dit coachgesprek. We vinden allebei dat hij de inzichten die hij in de doorbraaksessie heeft opgedaan juist met zijn vrouw moet gaan delen. Een mooie eerste stap om zijn eigen harmonie en daarmee de harmonie van alles om hen heen te herstellen.
Michiel van der Pols - doorbraakcoach
Ik help mensen om weer volledig zichzelf en vrij te zijn. Ik help je te ontrafelen wie je werkelijk bent en wat jouw onbewuste overlevingsstrategie is. Door uiteindelijk te herinneren wie je werkelijk bent, kan je die strategie loslaten en weer ‘gewoon’ jezelf zijn. Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Kijk dan eens op: www.doorbraakcoaching.com