Recent had ik een vlotte man van midden veertig in mijn coachingspraktijk. Hij ging redelijk opgewekt in de stoel zitten en vertelde me over de vraag waar hij al tijden een antwoord op zocht: “wat is mijn levensdoel?’. Ik zag de man voor het eerst en kende zijn levensverhaal niet. Ik moest glimlachen bij zijn vraag.
Ik herkende namelijk zijn zoektocht wel. Nog niet zo heel lang geleden liep ik immers met dezelfde vraag rond. Het was de periode net na mijn eigen crisis dat ik mezelf die vraag stelde. Het voelde namelijk alsof mijn crisis nodig was voor een persoonlijk hoger doel. Maar welk doel? Waar is dit allemaal goed voor? Ik was vastberaden geweest om antwoorden te krijgen op die vragen. Mijn crisis destijds had me aanleiding gegeven om eens heel diep in de spiegel te kijken. Wie ben ik eigenlijk? Wie ben ik nou écht?
Mijn crisis was een waar geschenk. Het zette een volledige transformatie bij mij in werking. In plaats vanuit mijn hoofd ben ik uit mijn hart gaan leven. Het veranderde volledig hoe ik naar mezelf, naar anderen en naar de wereld ben gaan kijken. Ik maakte een draai van 180 graden. Het leek alsof heel veel puzzelstukjes op zijn plek kwamen te liggen. Die puzzelstukjes had ik in de loop van mijn leven verzameld, maar ik kon de puzzel nog niet maken. Mijn crisis was nodig om die puzzelstukjes één voor één wel op de juiste plek te leggen. Het werd me duidelijk hoe de eerste veertig jaar van mijn leven nodig waren geweest om me op dit punt te brengen. Toen ik me daar bewust van werd, veranderde dat ook mijn kijk op de minder leuke gebeurtenissen in mijn leven. Van elke ervaring, vooral uit de negatieve, kan je immers een hoop leren. Waar ik eerder die negatieve ervaringen vervloekte, kan ik er nu met dankbaarheid naar terugkijken. Het voelt alsof mijn leven verlopen is, zoals het heeft moeten verlopen. Het was allemaal nodig om me waardevolle lessen te leren.
Ik nodigde de man in mijn praktijk uit om me in vogelvlucht mee te nemen in zijn levensverhaal. Om de druk wat op te voeren, telde een grote digitale klok het uur af en nam een videocamera de hele sessie op. Terwijl de man zijn verhaal vertelde, tekende ik de tijdslijn van zijn leven op een whiteboard. We hadden maar een uur de tijd, dus dat vroeg van ons allebei volledige inzet en concentratie om het antwoord op zijn vraag op tafel te krijgen. De man stelde zich gelukkig heel kwetsbaar en open op en vertelde wat hij in zijn leven allemaal had meegemaakt. En dat was nogal wat: een dominante vader, een afhankelijke moeder, misbruik, een ongelukkig huwelijk, erachter komen dat hij op mannen viel, een moeizame scheiding, uiteindelijk twee kinderen verzorgen met een afwezige moeder en een moeizame relatie met zijn jongste zoon. De man had een bijzonder roerig leven achter de rug en was helemaal klaar met de lessen die hij keer op keer in zijn leven gepresenteerd kreeg. Hij had zo’n behoefte aan rust en tijd voor zichzelf! Hij dacht er al jaren over om alles achter zich te laten en naar het buitenland te vertrekken. Weg van alle ellende een mooie nieuwe start maken.
De man vertelde me dat hij zijn ouders, ondanks alles wat er gebeurd was, vergeven had. Zijn ex-vrouw was recent weer in beeld gekomen en speelde steeds een grotere rol in het leven van de kinderen. Op zijn werk had hij het zo kunnen regelen dat hij meer vrije tijd kreeg en ondertussen was hij met een plan bezig om over twee jaar naar het buitenland te kunnen. Hij was bezig zich op spiritueel vlak zich te ontwikkelen, mediteerde veel en sprak zich steeds vaker uit. Deze man was gewoon ontzettend goed bezig en weet wat hij wil! Ik vroeg hem waar hij mij dan voor nodig had? Ik kreeg juist het gevoel dat hij in een goede flow zat en steeds meer vanuit zijn hart leefde. Mijn terugkoppeling gaf hem troost, maar er was meer te vertellen…
Hij sprak zich de laatste tijd ook steeds meer uit naar zijn kinderen. Want hij heeft het er moeilijk mee gehad dat hij er als vader helemaal alleen voor stond en voor zijn gevoel zo weinig ruimte had gehad om zichzelf te ontwikkelen. Als hij zijn leven opnieuw had kunnen doen, had hij geen kinderen willen krijgen. Toen hij me dit vertelde, voelde ik een verdrietig gevoel in mezelf omhoog komen. Ik voelde als het ware het verdriet van zijn jongste zoon waar hij zo moeizaam contact mee had. Zijn zoon was waarschijnlijk net zo hooggevoelig als zijn vader en had een groot gedeelte van zijn leven natuurlijk wel gevoeld dat zijn vader eigenlijk helemaal geen vader wilde zijn. En dat botste! Toen ik dit de man teruggaf, raakte dit hem diep. Maar zijn onrustige gevoel en de behoefte aan het antwoord op zijn vraag naar zijn levensdoel, nam ik er niet mee weg.
Ik nam de man mee in een aantal spirituele lessen die ik op grote A3-papieren op de muur had gehangen. Het zijn de lessen waar ik in mijn eigen crisis veel steun uit haalde. Een aantal die duidelijk voor hem van toepassing waren: alles gebeurt met een reden, iedereen heeft zijn eigen lessen te leren, lijden is leren en het leven is een speeltuin. Ik hield hem voor dat het leven niet tegen hem is, maar dat het leven juist vóór hem is. Dus uit alle negatieve gebeurtenissen zijn waardevolle lessen te leren die jou helpen te groeien. Alle gebeurtenissen in zijn leven hadden hem op dit punt gebracht. Juist nu had hij de weg naar zijn hart gevonden, juist nu ging hij echt voor zichzelf staan, spreekt hij zichzelf uit en gaat hij doen wat hij het liefste zou willen doen. “Maar Michiel, wat is nou mijn levensdoel?”. Op de klok tikte de laatste minuten van deze sessie weg… de onrust bij de man nam toe om het antwoord op zijn vraag te krijgen.
Ik vroeg hem waarom hij niet nú al naar het buitenland ging en het leven ging lijden waar hij zo naar verlangde. Wat hield hem tegen? Wat schuifelend op zijn stoel gaf hij aan dat hij zijn kinderen niet zo achter kon laten en dat hij ook op zijn werk nog veel te doen had. Daarop vroeg ik hem welke les het universum hem nu probeert te leren? Hij wil immers zó graag weg van dit alles, maar hij wordt nog vastgehouden. Met welk doel? Een stilte volgde, we zaten nu bij de kern van het antwoord op zijn vraag…
Ik moest hem helpen bij het geven van het antwoord: hij is nu nog steeds verantwoordelijk voor de opvoeding van zijn kinderen, zijn ouders leven nog, zijn werk en zijn omgeving zijn nog steeds hetzelfde, maar hijzelf is aan het veranderen. Het is nu zijn les om zijn ware-ik volledig te kunnen zijn in zijn oude omgeving. Dat is waarom hij tegengehouden wordt om naar het buitenland te gaan, wat misschien ook meer een vlucht dan een oprechte wens is. Leef vanuit je hart, sta voor jezelf, spreek je uit en wees een voorbeeld voor de mensen om je heen. Dát is voor nu je levensdoel. Snap dat alles wat er in je leven is gebeurd, met een reden is gebeurd en dat je daar dankbaar voor mag zijn. Het heeft je op dit punt gebracht.
Dit was het inzicht dat de man bij mij kwam halen. Hiermee kon ik hem dat zetje geven om sterker en zekerder met zijn levensflow mee te gaan. Hij had eigenlijk altijd al in die flow gezeten! Maar nu was hij zich daar bewust van. Zijn leven is gelopen zoals het heeft moeten lopen. En wat de toekomst brengt? Tja, ik ben geen waarzegger. Maar zolang je leeft vanuit je hart, vertrouwen hebt in wat het leven je brengt en je je daaraan overgeeft, zal je leven verlopen zoals het moet verlopen. Hoe anders dat misschien ook gaat dan je vooraf had gedacht of gehoopt. Dat laatste geldt trouwens zeker ook voor mij.
Eigenlijk gaat het niet om de vraag “wat is mijn levensdoel?”. Maar het gaat om de vraag “wat is het doel van mijn leven?”. Dus, welke lessen leer ik op mijn levenspad? Een levensdoel klinkt als iets wat ver weg ligt op het einde van je levenspad. Terwijl het echte doel van het leven juist dat levenspad is. Met alle bochten, hobbels, gaten en steile hellingen die je tegenkomt. Jouw unieke pad leert je de lessen die jij nodig hebt.
Go with the flow….