Recent had ik een mooi gesprek met een oud-collega. Ik vertelde hem over de innerlijke reis die ik de afgelopen jaren heb gemaakt en wat ik nu doe als doorbraakcoach. Hij stelde me na een tijdje de vraag "Michiel, weet jij dan wel wie je écht bent?". Heerlijk, dat is een vraag die ik niet vaak krijgt...
Ik wachtte even voordat ik mijn antwoord gaf. Uiteindelijk zei ik hem dat ik niét weet wie ik echt ben. Ja, ik begrijp waarom mijn leven gelopen is, zoals hij is gelopen. Ik weet hoe ik reageer onder diverse omstandigheden. Ik weet nu ook wat mijn persoonlijke missie is. Ja, ik geloof dat ik een ziel heb, meerdere levens heb gehad, dat ik hier voor een reden ben, dat alles met een reden gebeurt, dat we allemaal met elkaar verbonden zijn, etc. etc. Maar wie ik in de kern écht ben? Nee, dat weet ik niet. Want hoe langer en dieper ik naar mezelf zocht, hoe meer ik me realiseerde hoeveel ik niet weet. Ik ben nu in de fase dat ik gestopt ben met die zoektocht naar het grote “wat en waarom” en ik accepteer dat ik het meeste simpelweg niet weet. Ik ben ervan overtuigd dat ik het “waarom der dingen” uiteindelijk wel ga doorzien, maar dat zal niet in deze dimensie zijn. Ik geloof dat daar het aardse leven niet voor bedoeld is. Ik ben hier nu als mens op aarde en ik voel dat ik hier mag ervaren, leren en groeien met het bewustzijn wat ik nu heb en in de aardse context zoals die nu is.
Wat die innerlijke reis me wél gebracht heeft, is dat ik de verbinding met mezelf hersteld heb. Het was een reis van hoofd naar hart. Die reis bracht me door allerlei lagen van pijn, verdriet, overtuigingen, niet uitgesproken emoties, denkbeelden over mezelf en de ander, blokkades, etc. Laag voor laag ben ik er doorheen gegaan. Bij elke laag ontmoette ik nieuwe weerstand en angst, maar daar lag juist de kans voor groei en ging ik er doorheen. Hoe meer lagen ik doorging, hoe sterker mijn vertrouwen werd en hoe groter de verbinding met mezelf werd. Die verbinding was ik ergens in mijn geschiedenis verloren, maar heb ik nu weer gevonden. Het is de verbinding met mijn kern die ontdaan is van een heleboel belemmerende lagen.
Vanuit die verbinding met mezelf doe ik nu de dingen die ik doe en heb ik vertrouwen dat mijn leven zich ontvouwt zoals die zich moet ontvouwen. En dat is misschien wel het grootste goed? Ondanks dat ik niet weet wie of wat die kern van mij nu werkelijk is en ik ook niet weet hoe mijn levenspad zich zal ontvouwen, doe ik alles vanuit de verbinding met mezelf. Daar komt dus ook het cliché “je moet in het NU staan” bij kijken. Maar dat cliché is oh-zo waar. Er is alleen maar nu. Je kan niet voelen wat je morgen voelt of volgend jaar. Je voelt nú! Dus bij alles wat er nu op mijn pad komt, voel ik wat de juiste weg is en wat mijn reactie moet zijn. Dat geeft vertrouwen, rust en balans. Er is alleen maar zijn.
De innerlijke rust die ik daarbij ervaar, is heel prettig. Het is er nog niet continu, maar de periodes van innerlijke rust worden voor mij steeds langer. Natuurlijk schiet ik ook nog regelmatig in mijn hoofd en komt mijn ego op de voorgrond. Maar dat zijn fases die ik steeds meer bij mezelf signaleer, op reflecteer en van mag leren. Dit maakt dat ik het leven momenteel als één grote ervaring zie waar ik doorheen ga. Alsof het leven een film is, waarvan ik het einde niet ken en ik fragment na fragment mag zien en ervaren. Dat is een bijzonder perspectief. Het geeft ook een soort kriebel in mijn buik. Nieuwsgierig naar het verdere verloop van de film, maar met een vertrouwen dat het verhaal van de film verloopt zoals die moet verlopen. Het leven is niet tegen me, maar voor me. En dat vertrouwen maakt dat ik nu stappen zet, die ik eerder niet heb kunnen of durven zetten. Want als het goed voelt voor mij, dan zal het ook wel goed zijn. Dat staat overigens los van de uiteindelijke uitkomst van die stap. Die kan je toch niet voorzien. Maar ik heb er vertrouwen in dat die stap die ik neem (vanuit de verbinding met mezelf) onderdeel is van de film waar ik inzit. Het staat al geschreven (Maktub).
Het belangrijkste inzicht dat ik met dit verhaal wil delen, is dat die verbinding met jezelf zo belangrijk is. Dat is de basis voor alles. Die verbinding met jezelf voorkomt niet dat er dingen in je leven gebeuren die niet fijn zijn. Je leven zal niet alleen maar rozengeur en maneschijn zijn als jij die verbinding met jezelf hersteld heb. Maar hoe jij jouw unieke film gaat ervaren, zal veranderen. Je reactie op de gebeurtenissen in je leven zal anders zijn. Wellicht ga je elke ervaring, hoe mooi of lelijk deze op het eerste gezicht ook lijkt, zien als een cadeau die je met dankbaarheid in ontvangst neemt.
Michiel van der Pols
www.doorbraakcoaching.com